Met een burnout kom je onherroepelijk bij de bedrijfsarts terecht. Afhankelijk van het bedrijf waar je werkt, zal je soms al binnen een week uitgenodigd worden. Het kan ook langer duren.
De bedrijfsarts is een dokter die door je werkgever betaald wordt om te beoordelen of jij wel of niet kunt werken.
Dat doet hij of zij door jou uit te nodigen voor een gesprek. Tijdens dat gesprek stelt hij een aantal vragen en inventariseert hij jouw klachten. Van dat gesprek gaat een rapportage naar je werkgever. Het is dus verstandig om je van te voren af te vragen wat dit voor jouw situatie precies betekend.
Vragen die je kunt stellen zijn:
- Is het wel verstandig om je hele hebben en houwen bij de bedrijfsarts op tafel te leggen?
- Hoe ziet de bedrijfsarts zijn rol in jouw burnout?
- Wie betaalt de bedrijfsarts voor zijn werkzaamheden?
- Kun je de bedrijfsarts vertrouwen?
- Is de bedrijfsarts in een positie om jou te helpen?
En zo zijn er nog wel meer vragen te bedenken.
In dit artikel zal ik je van de juiste kennis voorzien om voor jou het beste uit de bedrijfsarts te halen. Helaas is dit artikel te kort om alles over dit onderwerp te bespreken. In Burnout de kans van je leven! vind je nog veel meer tips om optimaal met de bedrijfsarts om te gaan tijdens jouw herstel.
Do’s: Durf vragen te stellen aan de bedrijfsarts
Een oproep voor een afspraak bij de bedrijfsarts was voor mij meestal al genoeg om dagenlang in de stress te zitten over wat er nu weer zou gaan gebeuren. Ondanks dat ik na ieder bezoek meestal concludeerde dat ik mij voor niets zo druk had gemaakt, trokken de grootste horrorscenario’s aan mij voorbij.
Klinkt dit je bekend in de oren? Of barst je van het zelfvertrouwen en hoor jij bij de kleine groep werknemers met een burnout die zich totaal niet druk maakt om wat de bedrijfsarts te vertellen heeft?
Het maakt niet uit bij welke groep je hoort want dit artikel bevat voor beide groepen interessante informatie.
Goed, terug naar durf te vragen. Letterlijk.
Wanneer je bij de bedrijfsarts naar binnen geroepen wordt en plaats hebt genomen op de stoel aan de andere kant van het bureau, hoef je niet te gaan zitten afwachten wat er gaat komen.
Het gesprek bij de bedrijfsarts is een dialoog en dat betekent dat jij ook vragen mag stellen.
Bijvoorbeeld over welke informatie er naar je werkgever gaat. Het beste kun je dit vragen voordat je jouw verhaal doet. Dan kun je namelijk nog beslissen om bepaalde zaken niet te vertellen.
De bedrijfsarts moet met jou een vertrouwensband opbouwen om jou goed te kunnen beoordelen. Bij vertrouwen hoort openheid en eerlijkheid. Hij zal dus niet snel tegen jou liegen over welke informatie hij doorgeeft aan je werkgever. Hij heeft daar namelijk geen belang bij.
De bedrijfsarts wordt weliswaar direct of indirect – afhankelijk van de constructie die je werkgever daarvoor kiest – door jouw werkgever betaald, maar dat wil nog niet zeggen dat hij alle informatie over jou doorgeeft aan je werkgever. Ook de bedrijfsarts heeft een beroepsgeheim.
Twijfel je over wat je wel en niet zult vertellen? Vraag dan welke informatie naar de werkgever gaat. Mocht je het daarmee nog niet vertrouwen, vraag dan een kopie van de communicatie van de bedrijfsarts aan de werkgever.
Meer over de taken en de bevoegdheden van de bedrijfsarts of arboarts vind je hier.
Do’s: Bereid je gesprek met de bedrijfsarts voor
Concentratie- en geheugenproblemen zijn normale symptomen van een burnout. Deze problemen kunnen erger worden op momenten dat jij je onder druk gezet voelt. Bijvoorbeeld tijdens een bezoek aan de bedrijfsarts.
Bereid daarom je gesprek met de bedrijfsarts voor. Hierbij kun je aan de volgende zaken denken:
- Een lijst met de vragen die je wilt stellen;
- Een lijst met al je gezondheidsklachten;
- Een lijst met behandelingen die je ondergaat via de huisarts of psycholoog;
Als je het gesprek goed voorbereidt, hoef je je minder druk te maken om het gesprek. Je weet zeker dat je geen belangrijke zaken vergeet te bespreken.
Do’s: Wees duidelijk over je beperkingen tegen de bedrijfsarts
Waar je tegen je collega’s niet alle details over je beperkingen hoeft te vertellen, is het bij de bedrijfsarts belangrijk dit juist wel te doen.
De bedrijfsarts kan jou beter beoordelen en beter meedenken met jouw re-integratie als hij goed weet wat jouw beperkingen zijn.
Bedrijfsartsen zijn geen psychologen en bijna nooit experts in burnout. Daardoor kunnen ze soms onbewust beoordelingsfouten maken.
Jij kunt ervoor zorgen dat de bedrijfsarts jou kan helpen door duidelijk aan hem te vertellen wat jij wel en niet kunt. Datzelfde geldt voor wat jij wel en niet ziet zitten.
Don’ts: Geen gehoor geven aan een oproep voor de bedrijfsarts
Respect voor elkaar moet van twee kanten komen. Als jij wilt dat de bedrijfsarts jou respecteert en je open en eerlijk behandeld, dan zul je je ook respectvol naar de bedrijfsarts moeten gedragen.
Dat betekent dat je gehoor geeft aan de oproep en op tijd op het spreekuur verschijnt.
Wanneer je niet naar de afspraak gaat, kan je werkgever oordelen dat je niet meewerkt aan je re-integratie. Er bestaat de mogelijkheid dat je werkgever loon gaat inhouden op het moment dat je niet meewerkt aan je re-integratie.
Don’ts: Een door de bedrijfsarts aanbevolen behandeling weigeren
Jij en je werkgever zijn samen verantwoordelijk voor jouw re-integratie. Dat heeft de overheid zo geregeld. De werkgever moet ervoor zorgen dat jij kunt re-integreren en jij bent verplicht daaraan mee te werken.
Als de bedrijfsarts een extern behandel traject voorstelt, is het het beste als je je daar goed in verdiept. Bekijk het voorgestelde traject op internet of vraag om een folder.
Dit soort trajecten zijn meestal specifiek voor de behandeling van burnout en worden (in de meeste gevallen) door de werkgever betaald. De werkgever heeft er immers belang bij dat jij zo snel mogelijk weer aan het werk gaat.
Mocht je het voorgestelde traject echt niet zien zitten en je besluit te weigeren hier aan mee te werken, bedenk je dan goed wat de gevolgen kunnen zijn.
Je kunt gekort worden op je loon en als je na twee jaar nog niet volledig hersteld bent, kan het UWV besluiten dat je niet in aanmerking komt voor een WIA uitkering.
Als je het echt niet wilt, kom dan tenminste met een alternatieve behandeling die je wel ziet zitten. De kans is dan groter dat jij en je werkgever er samen uitkomen.
Als ik jou was zou ik alle mogelijkheden die de werkgever biedt voor externe begeleiding bij je re-integratie met beide handen aangrijpen. Je kunt alle hulp gebruiken die je krijgen kunt.
Volgende keer hebben we het over de regels van het UWV waaraan jij en je werkgever moeten voldoen.
Heb jij een burn-out en zoek je meer informatie? Klik dan hier.
Heb jij nog tips over dit onderwerp? Deel je tip (hoe klein ook) met je lotgenoten en laat een reactie achter onderaan deze pagina. Samen komen we verder!
Bedankt dat je de tijd hebt genomen om dit te lezen. Ik stel het zeer op prijs!
Hoe ik mijn burn-out overwon, mijn leven terug kreeg en sterker werd dan ooit tevoren.
– Maaike
P.S. Ken jij iemand die wat aan deze informatie heeft? Deel dit bericht dan met hem of haar via de knoppen hieronder.
Maaike Meeuwis is ervaringsdeskundige op het gebied van burn-out en stress. Met het ebook: Burn-out, de kans van je leven! heeft zij al vele honderden mensen geholpen met het herstellen van hun burn-out.
Ben jij de volgende?
Hoi, ik zit sinds eind november thuis met een burnout. Oorzaak mijns inziens een veel te hoge werkdruk en een niet functionerende organisatie. Dit ook reed meerdere malen, zelfs schriftelijk, aan mijn werkgever gemeld, maar hieraan werd helaas niks veranderd. Nu het zogenaamde 3-gesprek gehad met arboarts en directie waarbij de schuld door de werkgever totaal bij mij gelegd wordt. Ik kan geen prioriteiten stellen, ik kan niet delegeren enz. (Feit dat er ook reeds 6 andere collega’s uitgevallen zijn met burn out in het afgelopen jaar wordt totaal genegeerd)
Tijdens driegesprek wordt mijn functie ook besproken met bedrijfsarts en afgesproken te gaan hervatten met 2×4 uur per week. (werkgever vond 2×2 uur te weinig in mijn functie). Later op de dag krijg ik nog een gesprek over hoe deze 2×4 uur in te vullen en daarin wordt mij medegedeeld dat ik een groot deel van mijn verantwoordelijkheden moet afstaan en zo ongeveer uit mijn functie wordt ontheven. (Terwijl dit in de ochtend nog aan de arboarts werd uitgelegd dat dit mijn werkzaamheden en verantwoordelijkheden waren). Dit is voor mij natuurlijk een enorme trap in mijn rug en heb dan een behoorlijke terugslg in mijn herstel. Het voelt alsof mijn werkgever mij moedwillig beschadigt. Ben bang dat dit einde baan gaat betekenen en mijn werkgever uit is op een arbeidsconflict. Wat nu te doen?
Hoi, Wat te doen vraag je. Als je werkgever uit is op een arbeidsconflict en jou kwijt wil, kun je jezelf afvragen of jij daar nog wel wil blijven werken. Maar dat is eigenlijk een vraag voor later. Waar jij je nu op moet richten is herstellen van je burn-out en zorgen dat je weer aan het werk komt. In je oude of een andere functie. Dat je functie nu door je werkgever uitgekleed wordt is misschien niet zo erg. Zo kun je rustig aan weer beginnen. Hou contact met je bedrijfsarts ook over de invulling van je uren tijdens je re-integratie. Daar kan de bedrijfsarts ook je werkgever in adviseren dus op die manier heb jij ook invloed. Zolang je ziek bent kan je de eerste twee jaar niet worden ontslagen dus zorgen om je inkomen hoef je nog niet te hebben.
Groetjes, Maaike
Hoi Maaike, bedankt voor je reactie.
Ik ben inderdaad op het punt gekomen dat ik niet meer bij dit bedrijf wil werken. Het vertrouwen in mijn werkgever is tot nul gereduceerd. Maar nu solliciteren naar een andere baan is ook geen optie. Voel me daarvoor nog lang niet sterk genoeg. Maar de situatie op mijn werk is niet bevordelijk voor mijn herstel, vind zelfs dat mijn werkgever mijn herstel tegenwerkt. Er wordt door hem gelogen tegen de bedrijfsarts, ik word door hem onder druk gezet om meer uren te werken dan afgesproken en om toch werkzaamheden uit te voeren die juist door de arboarts ontraden zijn. (Zoals werkzaamheden met deadlines, tijdsdruk ed) Daarnaast is de sfeer op het werk ronduit slecht. Iedereen loopt te klagen en te mopperen over de werkgever.
Is er een mogelijkheid om een werkgever aan te pakken op het gebied van werkdruk? Naast mij zijn er nog meerdere collega’s overspannen geraakt en er wordt niks mee gedaan.
Hoi P, nee niet dat ik weet. Het beste kun je eerst re-integreren en daarna een andere baan zoeken. Een andere optie is re-integratie van het tweede spoor. Dan re-integreer je bij een andere werkgever terwijl je huidige werkgever je loon doorbetaalt. Dan moet je wel samen met je werkgever en de bedrijfsarts om tafel om dit te regelen. Je kunt ook voorstellen om binnen je eigen bedrijf in een andere functie te re-integreren.
Groetjes, Maaike
Beste Maaike,
Ik zit met een hernia en overspannenheid al 7 maanden thuis. Inmiddels revalideer ik een maand bij de fysio. Nu wil de bedrijfsarts mij doorverwijzen naar een multidisciplinair instelling (ciran)waar hij zelf goede ervaringen mee heeft. Ik wil hier niet aan meewerken, omdat ik al aan het revalideren ben en dit eerst een kans wil geven. Wel wil ik voorstellen dat ik naar een psycholoog ga. Wat kunnen de gevolgen zijn als ik dit voorstel en dus zijn voorstel weiger?
Hoi, de gevolgen van weigeren kunnen zijn loonopschorting of in het ergste geval ontslag. Waarom zou je niet meewerken aan het voorstel van de bedrijfsarts? Ik neem aan dat je werkgever de kosten zal vergoeden voor de behandeling. Zo hoef je zelf de kosten van de psycholoog niet te betalen en krijg je extra hulp en begeleiding bij je reïntegratie.
Groetjes, Maaike
Ik ben nu meerdere malen bij de huisarts, ggz en arboarts geweest wegens stress op het werk, waardoor ik hartkloppingen heb en paniekaanvallen. Ik wordt totaal niet serieus genomen en ik ben de persoon die zich maar volledig moet aanpassen aan alle anderen.
Ook heeft mijn arboarts het over ons gesprek, welke onder hun zwijgplicht valt, gehad met een directe collega van mij. Hierdoor is ons vertrouwelink gesprek dus ook bij het management terecht gekomen. Mijn vertrouwen in het systeem is dus helemaal verdwenen. Ik slaap nog steeds slecht, loop hele dagen met hartkloppingen, vele migraine en paniek aanvallen, maar ik weet nu niet meer waar ik terecht zou kunnen om serieus tot een oplossing te komen. Hoe kan ik mensen duidelijk maken dat het gewoon echt niet meer gaat?
Ga terug naar de bedrijfsarts en confronteer hem met wat er gebeurd is. Laat hem maar uitleggen hoe het vertrouwen hersteld gaat worden. Vraag desnoods om een andere bedrijfsarts. Kom je er echt niet uit dan kun je bij het UWV een deskundigenoordeel aanvragen. Vanaf half 2017 is met ingang van de nieuwe arbowet het recht op een second opinion van de bedrijfsarts bij wet geregeld.
Gr. Maaike
Hoi Maaike,
Wat gebeurd er als je besluit niet te willen re-integreren bij je huidige werkgever? Bestaat er dan de optie dat je werkgever je ontslaat zodat je recht blijft houden op WW? Of is dit je eigen keuze en kom je dan met lege handen te staan? Ik zit nu een maand thuis om te herstellen van overspannenheid en depressie en ik ben erachter dat ik niet meer door wil binnen dit bedrijf en weet wat ik wel wil. Hiervoor is echter een stukje omscholing nodig en tijd om de juiste nieuwe baan te vinden. Dit zou ik graag in alle rust willen uitvoeren om echt iets te vinden dat aansluit op waar mijn passie ligt en wat ik nodig heb.
Ik hoor graag van je.
Grt.
Je kunt je niet laten ontslaan met recht op WW omdat het bij wet bepaald is dat de kosten voor reintegratie bij de werkgever horen te liggen. Door akkoord te gaan met ontslag wordt je verwijtbaar werkeloos en komt jouw uitkering ten laste van de maatschappij. Dat is de reden dat het UWV een WW of ziektewet uitkering zal weigeren.
Je kunt wel samen met je bedrijfsarts en werkgever kijken voor reintegratie tweede spoor. Je gaat dan op kosten van je huidige werkgever reintegreren bij een andere werkgever.
Gr. Maaike
Ik heb ernstige werkgerelateerde problemen. de symptomen lijken op Burnout. ik heb mij op werk ziek gemeld en wacht op een afsprak bij de bedrijfsarts. moet ik daarnaast ook nog naar mijn huisarts /psycholog?
Nee dat hoeft niet maar is wel verstandig. Gr. Maaike
Mijn antwoorden zijn dan misschien niet standaard, maar ze voldoen aan : Oprechtheid, eerlijkheid en de waarheid. Ik spreek voor 50% van het Nederlandse volk. UWV kan hun werk niet aan.
En als ik hun poepertjes noem, dan is het hoog tijd om voor UWV eens na te denken over hun schandalige werkwijze in Nederland. Stel ramptoeristen van de staat
Nu moet ik van een stinkende arts naar de psycholoog en ik heb gezegd dat ze er nog niet uitziet alsof ze zelf moet, maar dat ze toch echt bij haar eigen huisarts moet zijn. Ik zal nooit luisteren. Schiet me maar lek…………………………….. de arme poepertjes kunnen hun werk niet aan………………………………….. UWV, de zielige poepers van het land……………………………………………….. Als ze zelf hun baan en geld maar ontvangen, stakkers
de dozen van het UWV zijn nu 10 jaar later weer bezig over dat traject en dreigen: Als je niet praat over toen, krijg je geen geld. Zielige , domme rotwijven die zich laten drijven door jaloezie. Waarschijnlijk hebben ze vroeger de huishoudschool afgemaakt met een of andere cursus ”het kutwijf uithangen bij UWV” en blijven ze daar op hun dikke hol zitten tot ze hoogbejaard zijn en sterven van hun eigen jaloezie. Ik hoop het. Rotwijven.
Ik kreeg in 2007 een traject na een arbeidsongeval van UWV aangeboden. Zonder begeleiding in het bedrijf waar ik ging stage-lopen. ( 3 maanden gratis werken ) Hierna 6 maanden in dienst en vervolgens moest ik een einde arbeidsovereenkomst tekenen via UWV en de zogenaamde coach ( die zich ook als werkzoekende had ingeschreven bij me ) Hierna kreeg ik een andere coach en die zei, teken maar de einde arbeidsovereenkomst. De beloofde opleiding van UWV heb ik nooit af mogen maken, mijn uitkering werd stopgezet en ik was hierna werkloos. UWV , zijn gewoon een stel arme stakkers. Daarna las ik de rapporten van UWV> mevrouw antwoord niet standaard op vragen, mevrouw kan niet omgaan met conflicten. Inmiddels heb ik mijn HBO arbeids- en gezondheidspsychologie en wat ik heb geconstateerd is dat de psycholoog van UWV zelf gestoord is en de doos met haar vieze rapporten niet spoort. Vuil tuig.
Even een vraag. Ik zit nu vanaf februari thuis met burn out. deze conclusie heeft ook de psycholoog, 1e en 2e arbo arts getrokken. nu moet ik voor de derde keer naar de bedrijfsarts (arbo arts) en is dit voor de derde keer een andere arts. Mag dit? zoals je kunt begrijpen moet ik wederom alles uit gaan leggen etc….daar zit ik natuurlijk niet op te wachten. alleen al vanwege het vertrouwen dat je moet opbouwen? Iemand tip of dit zomaar mag?
Hierover zijn geen vaste regels. Vervelend is het natuurlijk wel. Als de verschillende bedrijfsartsen voor dezelfde werkgever werken mag je natuurlijk wel verwachten dat er een toegankelijk dossier is en je niet alles opnieuw hoeft te vertellen.
Gr. Maaike
Hallo Maaike
Ik ben paar weken geleden gevallen tijdens wandelen.
Ik ervaar ook druk door werkgever om weer volledig aan het werk te gaan. Onzettend
Paar weken gelden oproep door arboverpleegkundige zij heeft na 20 min besloten dat ik werkdruk kan doen van 4 uur, week later 6 uur en deze week gewoon 8 uur, terwijl ik nog hersteld ben
Heb scheurtje onder mijn elleboog
hebgevraagd om ik oproep kon krijgen door arboarts, maar die is er niet, ik moet het doen met arboverpleegkundige, terwijl zo grote arbodienst achter staat
Ik denk dat arboverpleegkundige raad opvolgt van werkgever en dat ze weinig luisteren wat je mankeert
Wat kan ik nu aan doen, ook omdat fysio en huisarts zeggen rustig opbouwen
En als ik hele dag werk heb ik enorm last van. Lig met pijn in mijn bed
Mvg
Bepje
Je hebt recht op een consult bij de bedrijfsarts. Deze kan op jouw verzoek overleggen met je behandelde artsen.
Gr. Maaike
Hoi.
Zit nu 4 weken thuis met een beginnende burn out. Heb een beroep waar ik moet rijden maar door de medicijnen mag ik dat niet. Mijn bedrijfsarts zegt dat ik mijn contracturen vervangend werk moet doen. Door de medicijnen was ik daar eigenlijk niet toe in staat en vroeg om een paar weken rust zodat mijn lichaam aan de medicijnen Kon wennen. Daar werd geen gehoor aan gegeven. Ik moest. Gevolg is dat ik gestopt ben met bepaalde medicijnen. Ga ik niet dan is het werk weigeren. Heb mij verplicht gevoeld om wat snipperdagen op te nemen omdat ik het niet allemaal meer aan kon. Heb nu een second opinion aangevraagd bij een arts van het uwv.
El
Hoi El,
Wat een vervelende situatie. Als je door je medicijnen je eigen werkzaamheden niet kunt uitvoeren maar wel andere werkzaamheden kunt doen dan is het logisch dat je andere werkzaamheden gaat doen.
Het is niet de bedoeling dat je snipperdagen op moet nemen als je niet in staat bent om te werken. Een second opinion is in dit geval een goede keuze. Vanaf volgend jaar wordt dit een recht voor iedere werknemer.
Vervangend werk moet passend zijn. Dat wil zeggen dat het bij moet dragen aan jouw herstel en je niet verder in de put moet helpen. Probeer zelf anders eens werkzaamheden te bedenken die je wel ziet zitten en bespreek dit met de bedrijfsarts.
Gr. Maaike
Goedendag ik heb een vraag ik ben sinds juli virig jaar ziek. Ik heb een burnout en angstaanvallen. En nu als een paar weken angstig om over straat te gaan. Ik heb in februari een gesprek gehad met de arboarts die het met me eens was dat ik medicatie zou ophogen en dat ik de komende tijd arbeidsongeschikt ben. Dit zou hij communiceren aan de werkgever. Hij zou mij eind maart weer oproepen om te kijken hie ik me na de ophoging van medicatie voel. Ik liep bij een psygoloog die aangesloten was bij de huisarts maar aangzien ze niet veel voor me kon beteken heb ik over 2 weken een afspraak bij de psychiater. Nu heb ik een brief ontvangen van mijn werkgever waarin hin aangeeft te willen praten over herstel en werkhervatting. Dit terwijl ik nog niet hersteld ben. Ook jeeft de arboarts mij nog niet opgeroepen . Ik zie erg op tegen dit gesprek omdat ik weet dat de druk voor mij niet goed zal werken. Ben ik verplicht om af te spreken met mijn leidinggevende. Omdat ik me zo ellendig voel heb ik voorgesteld om het gesprek telefonisch te doen of in mijn prive sfeer thuis. Ook heb ik nog een vtaag ik heb deze arbo arts maar 2 keer ontmoet dut omdat ze sinds kort zinn overgestapt naar een andere arbo arts. Van de vorige arts heb ik steeds een probleem analyse ontvangen. Maar van deze niet. Kan mag ik deze gegevens zelf opvragen?
Hoi Tani,
Het is wel zo netjes om in te gaan op het gesprek met de werkgever. Het is logisch dat je dit spannend vindt en hierdoor stress ervaart.
Je kunt de probleemstelling opvragen bij de bedrijfsarts en je werkgever zal een plan van aanpak moeten maken. Dit had er volgens de regels van het UWV al lang moeten zijn. Je kunt je werkgever vragen om een nieuwe afspraak met de bedrijfsarts en melden dat je onder behandeling bent bij een psychiater. Je klachten hoef je niet te bespreken. Daarvoor is de bedrijfsarts.
Het is wel normaal dat werkhervatting of reintegratie plaats vindt voordat je hersteld bent. Je reintegratie loopt normaal gelijk op met je herstel. Hoe beter je hersteld hoe meer uren je gaat werken. Net zolang tot je weer fulltime in je oude functie kunt werken.
Gr. Maaike
Beste Maaike,
Mijn situatie zit zo:
Ik werk als uitzendkracht. Mijn uitzendbureau is eigen risico drager en regelt de ziekteverzuim/reintegratie zelf. Geen tussenkomst van UWV dus. Ik ga morgen voor de tweede keer naar de huisarts om te kijken wat ik heb (ik denk zelf burn out, gezien de klachten). We gaan dan de 4dkl lijst doornemen. Mijn huisarts heeft al gezegd mij evt door te zullen verwijzen indien nodig. Nu ga ik ook morgen een eerste telefoontje krijgen van mijn casemanager vanuit het uitzendbureau, die mijn reintegratie gaat vormgeven. Hij of zij gaat ook ervoor zorgen dat ik bij de bedrijfsarts terecht kom.
Ik lees hierboven dat het vaak mis kan gaan en in mijn geval bestaat er niet zoiets als een deskundigenoordeel. Omdat we buiten het UWV blijven. Nu is mijn vraag: is het een slim idee om morgen mijn huisarts met klem om een psycholoog te vragen? Zodat ik evt narigheid met een bedrijfsarts voorkom?
En hoe betrouwbaar (wb privacy) is een casemanager? Heb je advies voor mij? Ik heb namelijk het idee dat mijn procedure gevoeliger is voor narigheid, omdat alles binnen 1 bedrijf zit.
Ik hoor graag van je!
Met vriendelijke groet,
Chris
Hoi Chris,
Het UWV is er voor iedereen dus ook voor jou. Dat geldt ook voor het deskundigenoordeel. Het deskundigenoordeel is echter een soort laatste redmiddel. Daar kom je niet direct terecht. Alleen als je er met de bedrijfsarts en je werkgever echt niet uitkomt ga je naar het UWV om een deskundigenoordeel.
Een doorverwijzing naar de psycholoog is altijd verstandig als je een burn-out hebt. De 4dkl lijst is een goed uitgangspunt om je klachten in beeld te brengen. Indien je een doorverwijzing naar de psycholoog krijgt zou ik dit zeker melden bij de bedrijfsarts. De bedrijfsarts oordeelt in hoeverre jij geschikt bent voor het uitvoeren van je functie.
De casemanager begeleidt het re-intgratieproces en zorgt ervoor dat de juiste stappen op het juiste moment genomen worden. De stappen vind je hier:
https://burned-out.nl/bvb-burnout-ziekteverzuim-en-het-uwv/
Je hoeft met de casemanager geen medische gegevens te bespreken. Dat doe je met de bedrijfsarts. De bedrijfsarts zal vervolgens aan je werkgever laten weten of jij wel of niet kunt werken.
Ben je het niet eens met het oordeel van de bedrijfsarts en komen jullie er samen niet uit, dan pas ga je naar het UWV voor een deskundigenoordeel. Let op, hier zijn kosten aan verbonden en de uitspraak is niet bindend.
Vanaf 1 januari 2017 komt er vanuit de nieuwe ARBOwet een second opinion van de bedrijfsarts voor iedereen.
Ik hoop dat je zo voldoende informatie hebt,
Groetjes, Maaike
Zeker Maaike,
Hartelijk dank!
Hallo,
In ons bedrijf mag geen werknemer een afspraak maken met de bedrijfsarts…. de werkleiding bepaald of dit nodig is of niet i.v.m. de kosten.
Wie is mijn werkleider of mijn voorman/vrouw om dit te bepalen !!!! Wie is verantwoordelijk als het mis gaat!!!!!
Hoi Charry,
Als er in jouw situatie sprake is van verzuim dan heb je het wettelijke recht om een afspraak bij de bedrijfsarts te krijgen. Als er geen sprake is van verzuim, heb je dit recht niet.
Met ingang van 1 januari 2017 (als de nieuwe ARBO-wet ingaat) krijgt iedere werknemer recht op toegang tot de bedrijfsarts. In die wet staat ook het recht op een second opinion van de bedrijfsarts.
Dus, verzuim jij, dan mag je gewoon naar de bedrijfsarts. Verzuim je niet, dan niet.
Groetjes, Maaike
Dag mensen,
Ik heb ook een burn-out en een gek gesprek achter de rug met de arbo-arts. De arts vond het nu wel eens tijd voor behandeling. Ik benoemde dat ik daar wel open voor sta en vroeg of ik zelf mocht zoeken naar een erkende psycholoog. Dit mocht niet. Het was niet de bedoeling dat ik ging shoppen. Nu heeft hij er voor gekozen om nader onderzoek te laten doen door een interventiebedrijf. Er staat niet bij welke. Er staat ook nog bij dat hij vind dat er een andere behandeling nodig is. Wat voor andere behandeling? geen idee. Ik heb een machtiging opgestuurd gekregen. Deze moet ik tekenen. Daarin staat dat noodzakelijke gegevens over de aard van het probleem zullen worden verstuurd naar de arbo en medische dienst van de verzuimverzekeraar van mijn werkgever. Mijn vraag is kan mijn werkgever hiermee ook inzicht krijgen in mijn medische gegevens? Daarnaast staat ook dat aan het interventiebedrijf naast de vraagstelling, de arbeidsgegevens en/of ( mits strikt noodzakelijk in beknopte vorm) voor die vraagstelling relevante medische gegevens betreffende mijn gezondheid door worden gegeven. Mijn vraag is wat is de rol van een interventiebedrijf? Hoe zit het met mijn privacygegevens? Ik merk dat dit bij mij weerstand oproept. Wat kan ik verwachten? heeft iemand hier ervaring mee?
Hallo Cato,
Op zich fijn dat je bedrijfsarts nader onderzoek wil laten doen! Ik denk dat je deze vragen het beste aan de bedrijfsarts kunt stellen. Hij weet wat de regels zijn en het is ook zijn taak om jouw privacy te waarborgen. Ook de verzuimverzekeraar van je werkgever moet zorgvuldig met jouw gegevens omgaan.
Meer informatie vind je in dit artikel:
https://burned-out.nl/wat-zijn-de-taken-en-bevoegdheden-van-de-bedrijfsarts-of-arboarts/
Groetjes Maaike
Hoi Maaike,
Ik ben anderhalf jaar ziek. Heb een burnout en borderline. Ik werk nu ongeveer een jaar therapeurisch, 8 uur per week. Dit gaat met veel ups en vooral downs. Sinds een paar maanden volg in intensieve therapie. Dit gaat goed maar ik kan maar net mijn hoofd boven water houden. Omdat mijn reintegratie stokt heeft mijn werkgever bij het uwv een deskundigheidsoordeel aangevraagd. Tot mijn grote onsteltenis heb ik te horen gekregen dat zij van mening is (tegen het advies van ggz, arbo en werkgever in) dat mijn draagkracht hoger geacht wordt en dat 12 uur per week werken mogelijk moet zijn. Ik trek het nu al niet en in januari wordt mijn therapie ook geintensiveerd. De druk wordt steeds verder opgehoogd en druk zorgt bij mij voor toename van mijn klachten. Wat raad jij me aan?
Hoi Annie,
Het UWV heeft als taak zoveel mensen aan het werk te krijgen. Daarbij lijkt het soms wel eens alsof ze als een olifant door een porseleinkast gaan. Heel vervelend voor jou natuurlijk. Het deskundigenoordeel is niet bindend en je hoeft dit oordeel dus niet op te volgen. Ik zou je adviseren om in gesprek te blijven met je werkgever en de bedrijfsarts. Probeer samen afspraken te maken waar jij mee geholpen bent en op de lange termijn je werkgever ook. Bedenk ondertussen een plan voor het moment dat je de grens van 2 jaar ziek nadert. Is het aannemelijk dat afgekeurd wordt en voor hoeveel procent? Kun je misschien beter kiezen voor re-integratie tweede spoor? Dat soort dingen.
Met vriendelijke groet,
Maaike
Hoi Maaike,
In maart 2015 begon ik bij mijn werkgever waar ik mij per 12 juni heb ziekgemeld. Het contract met het uitzendbureau liep.af per 1 augustus. Sinds 12 juni loop ik dus bij de psychiater wekelijks ivm het verlies van mijn overleden vader waar sprake is geweest van 9 teenamputaties, 2 vingeramputaties, hartinfarct en herseninfarct en 17 operaties in 24 maanden tijd. Ik ben er dus behoorlijk doorheen geweest…nu loop ik 6.maanden al.bij de psychiater. De arbo arts ( terwijl ik dus geen werkgever heb) wil mij enkele.uren aan het werk hebben terwijl ik 1) 150.mg setraline slik.en 2) deze NOOIT contact heeft opgenomen met mijn psychiater. Nu dreigt ze met een deskundigheidsoordeel. Ze verdient een schop onder de kont maar dat wordt hem niet…wat kan ik.doen
Hoi Murad,
Het is mij niet helemaal duidelijk waar deze arbo-arts vandaan komt. Ik neem even aan dat deze bedrijfsarts door het UWV aangestuurd wordt. Het UWV wil mensen aan het werk hebben. Dat is hun taak vanuit de regering. Als je er met deze bedrijfsarts niet uitkomt is het deskundigenoordeel vooralsnog je enige alternatief.
Met vriendelijke groet,
Maaike
Hallo Maaike,
Ik werk bij een sociale werkvoorziening en het gaat al een tijdje niet zo goed met me. Ik ben in 2001 al eens een jaar overspannen thuis geweest en ben nu ook bang dat ik weer die kant op ga.
Ik wil graag een onderhoud met de bedrijfsarts maar tegen mij wordt gezegd dat dit alleen via mijn leidinggevende kan worden geregeld.
Ik heb enkele vragen.
1. Er wordt hier gesproken over het zelf in handen nemen van een psycholoog. Hoe gaat dit in zijn werk? Waar moet ik dan contact leggen?
2. Klopt het wel dat mij is verteld dat ik via de leidinggevende een onderhoud met een bedrijfsarts moet regelen? Kan ik niet zelf contact leggen met die bedrijfsarts en en onderhoud aanvragen?
Alvast bedankt.
Hoi,
Een psycholoog in de hand nemen doe je door je door je huisarts te laten verwijzen naar de psycholoog. Let op hier zijn kosten aan verbonden als je een burn-out hebt. Burn-out is niet erkend als ziekte en dus wordt de behandeling niet vergoed.
Als je niet langs je leidinggevende wilt, kunt je via HRM vragen wat de procedure is en de contactgegevens vragen. Kijk ook even in het personeelsreglement. Hierin is opgenomen hoe de toegang tot de bedrijfsarts is geregeld. Vaak kun je ook zelf een afspraak maken. Net als bij de huisarts.
Groetjes Maaike
Hallo Maaike,
Mijn vrouw zit inmiddels bijna een half jaar thuis met burnout klachten. Dit is bij de ARBO dienst vast gesteld naar aanleiding van een vragenlijst die ze toen in heeft moeten vullen. Desondanks is er toen door de bedrijfsarts voorgesteld om het toch snel maar weer te gaan proberen al was het maar voor een aantal uren per dag. Dit pakte helemaal verkeerd uit en mijn vrouw was er nadien slechter af dan ervoor. Nadien is mijn vrouw een tijd lang met rust gelaten en na een aantal maanden is het traject gestart om wederom de werkzaamheden langzaam weer te hervatten. In die periode heeft mijn vrouw op mijn advies zaken aangekaart bij haar werkgever om de arbeidsomstandigheden voor haar persoonlijk en collega’s te verbeteren. Dit gesprek escaleerde en ze kreeg te horen dat dat dus niet ging gebeuren, omdat de werkgever bang was de regie over het bedrijf kwijt te raken. Die dag is ze weer volledig in elkaar geklapt en was ze weer terug bij af. Vanaf die dag heeft ze aangegeven bij de ARBO dienst dat ze van gedeeltelijk arbeidsongeschikt weer 100% ziek was. Na maanden communicatie stilte kreeg ze weer een oproep van de bedrijfsarts voor een persoonlijk consult. Hierin veronderstelde de arts dat er absoluut geen sprake meer was van een burnout, maar van een arbeidsconflict met de werkgever. Dit omdat mijn vrouw zich voor de tweede maal opnieuw ziek gemeld had. Hier was helemaal geen sprake van omdat mijn vrouw zich nooit 100% beter gemeld had, en van gedeeltelijk arbeidsgeschikt weer volledig ziek gemeld had. Ik vind dit een hele vreemde gang van zaken omdat de diagnose burnout voorheen al vast gesteld was en nu ineens niet meer van toepassing blijkt te zijn. Nu lees ik hier dat een bedrijfsarts geen psycholoog is, en de diagnose burnout nooit kan vast stellen. De eerdere vragenlijst waarbij de diagnose wel werd gesteld lijkt mij dan ook een soort psychologie voor dummy’s die gehanteerd wordt. Een zeer kwalijke zaak om zo met burnout gevallen om te gaan lijkt me omdat men de schade zo alleen maar groter maakt voor de persoon in kwestie. Verder lijkt het erop dat de bedrijfsarts het probleem zeer onderschat en de oorzaak volledig neerlegt bij mijn vrouw. Terwijl de arbeidsomstandigheden zeer te wensen overlaat. Wat het laatste betreft lijkt het erop dat de argumenten die aangedragen worden ten nadeel van de werkgever totaal niet gehoord worden of serieus genomen worden. In de tussentijd zag ik mijn vrouw veranderen van een vrolijk energiek mens in een hoopje ellende en onzekerheid. Op mijn advies en onderling overleg hebben we besloten dat het het beste is de arbeidsovereenkomst te beeindigen. De gezondheid van mijn vrouw door alle spanningen komt zo onder druk te staan dat de prijs te hoog wordt om door te gaan. Dat ze hierdoor al haar rechten verliest op een uitkering of hulp bij integratie hebben we heel goed doorgesproken. Zelfs het vooruitzicht om via het UVW in een traject terecht te komen is voor haar geen optie meer, omdat ze dit simpelweg nu nog niet aan kan. Gelukkig zitten wij in de “luxe” positie dat het financieel te dragen is, maar het tekent wel in welke hoedanigheid mensen met hun rug tegen de muur komen te staan omdat de verantwoordelijke instanties niet goed om weten te gaan met burnout klachten. Mijn vrouw heeft nu gekozen voor haar geluk en gezondheid in plaats van haar gelijk, maar het is en blijft een hoge prijs die zij en ons gezin moeten betalen. Ze kan nu in alle rust en eigen tempo mbv. psycholoog en therapie werken aan herstel.
Wat ontzettend jammer dat het zo moest lopen! De werkgever komt zo makkelijk van zijn verantwoordelijkheid af. Wel fijn dat jullie situatie deze oplossing toelaat.
Een andere oplossing was het aanvragen van een deskundigenoordeel bij het UWV. Misschien biedt uw aanvullende verzekering nog mogelijkheden om een reïntegratie traject te starten.
Het wordt hoog tijd dat werkgevers inzien dat werknemers met een burn-out geholpen moeten worden en dat dit uiteindelijk het bedrijf ten goede komt. Daarbij hoort een vergoeding van de behandeling door de psycholoog en erkenning van burn-out als een ziekte.
Beste Maaike,
Bedankt voor je reactie.
Inderdaad werkgevers kunnen zich zodra er voor hun onkosten om de hoek komen kijken eenvoudig onttrekken aan hun verantwoordelijkheid. Helaas gebeurt dit maar al te vaak.
Tevens proef ik als ik de vele persoonlijke verhalen doorlees op internet, dat er nog teveel bedrijfsartsen en werkgevers zijn die de klachten van burn-out patiënten niet serieus nemen of erg onderschatten. Werkgevers worden naar mijn mening op een bepaalde manier teveel ontzien en een burn-out patiënt krijgt hierdoor niet de aandacht die hij hoort te krijgen om goed te herstellen en te re-integreren. Onderzoek wijst uit dat ruim 14% van de mensen die momenteel arbeidsongeschikt zijn in Nederland te kampen hebben met een burn-out of verschijnselen hiervan. Dit zelfde beeld zien we ook bij onze Duitse oosterburen. En nog wordt burn-out niet erkend als een echte ziekte! Dit vind ik echt onvoorstelbaar.
Ook via de media wordt er nu gelukkig steeds meer aandacht aan besteed, en het blijkt dat een burn-out nog steeds in een soort taboe sfeer verkeerd. Naar mijn inzicht is en wordt deze ziekte een steeds groter maatschappelijk probleem en wordt het tijd dat niet alleen werknemers, maar ook onze huidige maatschappij moet inzien dat er iets moet veranderen.
De huidige maatschappij stelt steeds hogere eisen, en het gevaar dat veel mensen de boot missen maakt het probleem alleen maar groter. Een veel gehoorde opmerking als mensen in behandeling zijn is: je moet duidelijk je grenzen aangeven. Op zich een prima advies, en persoonlijk hanteer ik dit indien nodig op mijn werk. Mijn werkgever is op dit vlak erg sociaal en zal indien nodig een passende oplossing proberen te vinden of indien nodig zelfs forceren indien de gezondheid van een werknemer in gevaar komt.
Helaas is deze mindset bij bedrijven maar al te vaak niet aanwezig, en zoeken werkgevers graag de grenzen van hun personeel op of overschrijden deze zelfs. Dit met als doel hun vaste kosten zo laag mogelijk te houden. Daarom is het zo wrang dat als een werknemer, die in principe dan al een hoge prijs betaald heeft, in de problemen komt deze werkgever niet zijn verantwoording neemt zoals bij mijn vrouw het geval is.
Gelukkig zie je ook positieve verhalen waaruit blijkt dat een andere aanpak en investeren in een zieke werknemer uiteindelijk meer oplevert dan het stug vast houden aan de ouderwetse idealen die de werkgevers en de maatschappij uiteindelijk steeds meer geld gaat kosten. Ik hoop voor al die mensen dat deze mindset verandering plaats gaat vinden, en dat burn-out eindelijk erkend gaat worden door alle instanties als een serieuze ziekte.
Het is vreemd te bedenken dat als een werknemer op zijn werk een been of arm breekt dat verplicht een ARBO inspectie dienst ingelicht moet worden om naderhand te achterhalen of de werkgever of werknemer nalatig is geweest. Maar als men lichamelijk of psychisch schade oploopt door een burn-out ( die arbeids gerelateerd is ) een werkgever vaak geneigd is zich te onttrekken aan zijn verantwoordelijkheid omdat hij dan een bijdrage moet betalen voor specialistische hulp.
Verder kan ik mij net als veel andere mensen op diverse forums niet aan de indruk onttrekken dat ARBO diensten meer bezig zijn om mensen zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen, in plaats van mensen zo snel mogelijk te laten herstellen. Dit lijkt in eerste instantie hetzelfde, maar in de praktijk blijkt dit totaal verschillende invalshoeken te zijn. Ikzelf ben jaren terug ook geconfronteerd met een burn-out en weet uit helaas ervaring waar ik over spreek. Ik ben toen eigenlijk veel te snel weer gedwongen om te gaan werken en dit heeft er voor gezorgd dat mijn herstel veel langer geduurd heeft dan noodzakelijk. Ik spreek dan wel over ruim 15 jaar terug en ook bij een andere werkgever. De ARBO arts wist toen werkelijk niet wat hij met mij aan moest, omdat hij het niet begreep en omdat ik nog zo jong was. Vandaag de dag zijn de inzichten er wel, maar de oplossingen worden door de instanties als lastig ervaren omdat iedere burn-out anders is. Er zijn mensen die na een paar maanden al weer in staat zijn redelijk normaal te functioneren, en je heb mensen die er zo slecht aan toe zijn dat ze jaren verder zijn of zelfs volledig uit het arbeidsproces geraken.
Sorry, voor het lange verhaal, maar ik heb inmiddels zoveel trieste en mensonterende verhalen gehoord en gelezen van burn-out patiënten dat dit me behoorlijk raakt. Mede omdat ik zoveel herken in wat ik 15 jaar geleden zelf meegemaakt heb, en door de huidige burn-out situatie van mijn vrouw. Ik hoop dat vele werkgevers door mijn verhaal gaan beseffen dat ze niet alleen gezinnen onderhouden door uitbetalen van loon, maar dat ze daarnaast ook een grote maatschappelijke verantwoording hebben. Met dat laatste is niets mis, als je voor goede en veilige arbeidsomstandigheden zorgt, en daarnaast een plezierige en ontspannen sfeer creëert krijg je werknemers die minder ziek zijn en veel productiever worden. Dus een win win situatie.
Ik kan niet anders dan je volledig gelijk geven. Het probleem begint bij de werkgever maar wordt door het huidige zorgsysteem niet beter gemaakt. De DSM-V (het handboek voor psychische stoornissen) kent burn-out niet en daarmee wordt burn-out dus niet als ziekte erkent. Hierdoor kun je dus niet op kosten van je zorgverzekering naar een psycholoog (tenzij je aanvullende verzekering dit dekt). Mensen met een burn-out komen nu bij de huisarts terecht die de klachten misschien op eerste hand niet herkend. Vervolgens blijf je een half jaar onder behandeling van je huisarts. Deze behandeling bestaat meestal uit niets en soms uit enkele gesprekken. Als je klachten dan nog niet verdwenen zijn wordt je doorverwezen naar een praktijkondersteuner. Echte hulp blijft dus uit. En de tijd verstrijkt.
Sommige werknemers worden door hun werkgever in gelegenheid gesteld een traject bij een psycholoog te volgen. Zij zijn vaak het beste af. De kosten worden door de werkgever betaald en deze werknemers krijgen echte begeleiding en worden geholpen bij hun re-integratie.
Laten we hopen dat werkgevers en de overheid binnenkort de ernst van deze problematiek inzien en de behandeling van burn-out goed gaan regelen evenals de vergoeding van deze behandeling.
Groet!
Maaike
“Dat ze hierdoor al haar rechten verliest op een uitkering of hulp bij integratie hebben we heel goed doorgesproken.”
Is dat inderdaad ook gebeurd? Is de overeenkomst zelfstandig opgezegd, of via een rechter?
Zie ook http://smartadvocaten.nl/nl/successen/206/beeindiging-tijdens-ziekte.html
IK heb ook slechte ervaringen met bedrijsartsen.
Er wordt namelijk met 2 maten gemeten. Als koning Willem Alexander bent, hoef je je geen zorgen te maken. O wee je een ‘gewone’ burger bent, dan ben je de klos.
Je moet wel verplicht ziekenfondspremie betalen, maar als je ziek wordt dan krijg je te horen dat je eigenlijk gewoon kunt werken.
Dus als ik toch niet ziek kan worden volgens de bedrijfsarts, betekent het dat ik ook geen zkf-premie hoef te betalen. Want als alles op te lossen is met pilletjes, dan werkt dat kostenbesperend. Uiteindelijk gaat het om de kosten. Niet om de zieke werknemer.
Als namelijk de arbo arts ziek wordt, dan worst alles uit de kast getrokken om zijn ziekzijn zo aangenaam mogelijk te maken. Daarbij wordt ook niet naar de kosten gekeken, want die worden wel op anderen verhaald.
Hoi Maki,
Vervelend dat je slechte ervaringen hebt met bedrijfsartsen. Mocht je er niet uitkomen met je bedrijfsarts dan kun je altijd een deskundigenoordeel aanvragen bij het UWV. Hier zijn wel kosten aan verbonden.
Met vriendelijke groet,
Maaike
Jeetje, wat heb ik dan een fijne arboarts! Ik ben behoorlijk met rust gelaten (had wel al behandelingen bij psycholoog en na aantal maanden zelf onderzoekstraject ingegaan bij GGZ). Ongelooflijk als ik sommige reacties lees. Ik zou nooit al hebben kunnen werken na een paar weken. Wat een slechte artsen.
Hoi Edwin fijn om te horen dat er ook goede bedrijfsartsen zijn!
Dag Maaike,
Begin juli heeft de HA een burn-out vastgesteld. Hij heeft mij dringend verzocht mij ziek te melden bij de werkgever. Gezien de mate van klachten adviseerde hij mij een periode van 6 tot 12 maanden echt rust te nemen. Nu heb ik mij inderdaad dezelfde dag met knikkende knieën ziek gemeld. Echter nu na de 2e oproep bij de bedrijfsarts welke de laatste afgelopen week is geweest heb ik aangegeven nog geen verbetering te zien. Mag ik deze week starten met koffiedrinken. Allom verbaast zowel huisarts en psycholoog geven aan dit mij te strengste af te raden gezien de klachten. Echter heb ik het gevoel met mijn rug tegen de muur te staan. Daarbij komt de klachten nu in rap tempo extreem verergeren door de druk die ik nu extra ervaar. Hoop op je reactie. Groet Ellen de Groot.
Beste Ellen,
De meningen over hoe je het herstel van een burn-out het beste kunt aanpakken variëren van arts tot arts helaas. Er is volgens mij geen eenduidig antwoord.
Het is zeker belangrijk om contact met de werkvloer te houden. Koffie drinken is een goed middel hiervoor. Je kunt dit bijvoorbeeld wekelijks of twee wekelijks doen zolang je nog niet kunt starten met werken. Voor mij heeft dit goed gewerkt om de afstand tot het werk niet te groot te laten worden.
Als je dit echter niet ziet zitten en je klachten enorm verergeren hierdoor zou ik je adviseren contact te zoeken met je bedrijfsarts en je probleem voor te leggen. Een kleinere stap is misschien beter geschikt voor jou.
Mocht je meer contact willen, stuur dan even een email naar maaike@burned-out.nl
Groet! Maaike
Beste maaike,
Ik ben een jonge vrouw van 33. En heb een burn_out. Mijn huisarts en mijn psychologe zeggen mij beide dat ik niet in staat ben om te werken ben inmiddels 3 weken bij huis na het onwel worden op mijn werk na dat ik mij ziek had gemeld met hevige migraine toch moest opdraven. Het resultaat was dat ik afgevoerd moest worden naar het ziekenhuis en morfine moest krijgen voor de pijn. Ik had 2 maanden geleden al aangegeven dat het niet goed met me ging maar moest elke keer maar even doorzetten. Nu heb ik de arboarts geproken in en telefonisch consult en hij vind dat ik weer aan het werk moet ongeacht wat mijn huisarts zegt of psychologe. Mag dat? Daar komt bij dat deze man zich niet aan zn afspraken houd
Beste Martine,
Wat een vervelende reactie van de bedrijfsarts. Misschien is het mogelijk om een fysiek consult te krijgen en jouw klachten en problemen nog eens goed uit te leggen. Als je er met de bedrijfsarts niet uitkomt kun je een onafhankelijk deskundigen oordeel aanvragen bij het UWV. Hieraan zijn wel kosten verbonden.
Mvg. Maaike
Beste Maaike,
Ik zit nu 2 maanden thuis met een burn-out en loop bij een psycholoog. Zij heeft mij het advies gegeven om voorlopig nog niet te gaan werken en om eerst tot rust te komen. Alleen de arbo arts wil het liefst dat ik morgen alweer aan de slag ga en zodra ik het hier niet mee eens ben, dat ik een deskundig advies moet aanvragen bij het UWV. Ben ik verplicht om dit te doen? En ben ik verplicht om het advies van de bedrijfsarts op te volgen terwijl mijn psycholoog compleet het tegenovergestelde adviseert? Ik probeer het echt, alleen het gaat nog niet. Ik heb nog te veel onrust/stress en angsten..
Beste Anne,
Een deskundigenoordeel vraag je aan als je het niet eens bent met je werkgever over de geplande datum van werkhervatting. Het gaat hier dus om een verschil van mening tussen jou en je werkgever. In jouw bericht lees ik dat je een verschil van mening hebt met de bedrijfsarts. Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat je werkgever het met de bedrijfsarts eens is. Vandaar dat ik dit even uitlicht.
Het aanvragen van een deskundigenoordeel door de werknemer kost momenteel 100 euro. Dat is best veel geld. Ik zou je willen adviseren om te kijken of je er samen met je psycholoog en de bedrijfsarts uit kunt komen. Misschien wil je psycholoog een verklaring opstellen waaruit de reden blijkt dat hij/zij vindt dat jij nog rust moet houden. Dan kun je dit met je bedrijfsarts bespreken. Als je zou willen is het misschien een optie om je psycholoog en de bedrijfsarts met elkaar te laten bellen.
Als dit niet helpt en je geen deskundigenoordeel aan wilt vragen zul je weer aan het werk moeten gaan. Je kunt dit proberen. Als vervolgens blijkt dat je gezondheid achteruit gaat, kun je je weer ziek melden. Je laat dan zien dat je van goed wil bent en bereid bent om mee te werken aan je re-integratie.
De bedrijfsarts kan zelf ook een deskundigenoordeel aanvragen. Dit kost de werkgever 400 euro maar dan kost het jou niets.
Ik hoop dat deze nare situatie snel opgelost wordt!
Maaike
Wat als de bedrijfsarts een coachingstraject heeft voorgesteld, werknemer dat wel ziet zitten, maar werkgever daar niet aan wil?
Het is mij overkomen… Zit sinds januari thuis met burnout. Werkgever heeft niet gereageerd naar mij of bedrijfsarts toe.
Ook latere adviezen om administratieve taken zonder tijdsdruk te kunnen doen, zijn niet opgevolgd. Mijn contract loopt 1 augustus a.s. af en wordt, begrijpelijk, niet verlengd. Ik kreeg en passant nog wel de vraag toegevoegd of ik het moeilijk vond om hulp te vragen…
Ik ben helaas nog niet gezond, maar wil wel graag proberen enkele uren (aangepast) te gaan werken (niet voor de klas).
Beste Dolfijn,
De werkgever is samen met jou verantwoordelijk voor jouw re-integratie. Dat is bij wet zo geregeld. Als ik jouw reactie zo lees probeert jouw werkgever onder zijn verplichtingen uit te komen.
Het is natuurlijk heel vervelend dat je contract in augustus afloopt. Ik zou je willen adviseren om contact op te nemen met het UWV. Dat is de instantie die beoordeeld of jouw werkgever aan zijn verplichtingen voldoet (het gehoor geven aan de adviezen van de bedrijfsarts is daar onderdeel van).
Met vriendelijke groet,
Maaike
Hallo.
sinds 2 weken ziek enaan de oxazepam , netjes gelijk naar de bedrijfsarts en hulpverleners ( psichiater)geweest welkeook onderling hebben overlegt en besloten dat ik
tijdnodig had om tekunnen herstellen en van werknog geen sprakekkn zknn. Nu heb was ik doormijn toestandniet eens instaat post te openen en zag te laat dat ik een nieuwe oproep bij een andere bedrijfsarts enkele dagen telaat zag. En nu?
Met groet,
henk
Hoi Henk,
Ik heb ook wel eens een afspraak bij de bedrijfsarts gemist.
Gewoon opbellen en je excuses aanbieden. Meer kun je er niet aan doen.
Groet! Maaike
Zelf herken ik weinig in dit verhaal. Meerdere jaren geleden heb ik bij een grote financiële instelling ook te maken gehad met een burn out. Ook uiteraard te maken gehad met een bedrijfsarts. Ik heb meerdere mailwisselingen kunnen inzien over nagenoeg alles wat ik met deze arts besprak. Geheimhoudingsplicht?? Ja, ergens in een wetboek, maar absoluut niet in de praktijk. Ik kon hier helaas verder niets mee, aangezien ik op het account van mijn baas zat terwijl hij afwezig was (maar computer niet gelocked). Niet bepaald toegestaan… En respect… Ik mocht min of meer direct weer aan de slag, ondanks dat ik maar maximaal 3 a 4 uur per nacht slaap kon vatten. “Niemand is ooit doodgegaan aan weinig slaap”. Lees de literatuur er maar op na, te weinig slaap leidt binnen 2 dagen reeds tot schade in het lichaam…
Tip:
Bezoek je huisarts en leg de situatie voor, en verzoek DIRECT om een verwijzing naar een geregistreerde psycholoog. De arbo arts kan de huisarts overrulen: geeft de huisarts aan dat je absoluut niet mag werken, maar wijst de arbo arts je naar je werkplek, dan MOET je direct weer aan het werk. TENZIJ je een psycholoog aan je zijde hebt. Een arbo arts is niet gespecialiseerd in het stellen van de diagnose burn-out, en een psycholoog heeft hier de laatste stem in. Zorg er daarom voor dat jijzelf zo snel mogelijk een psycholoog regelt; de kans is groot dat de arbo arts voor jou een psycholoog uitzoekt. En de uitkomst… Je raadt het al. Een verlengstuk van de arbo…
Laten we wel wezen: door wie wordt de arbo arts betaald? Wenst de arbo arts ook een voortzetting van de carrière? Ik heb destijds veel verhalen gelezen, maar enig respect van de zijde van de arbo arts heb ik nog nooit gehoord… Uiteraard dien je aan alle (wettelijke) eisen te voldoen, anders loop je inderdaad kans op loonkorting. Maar dit heeft weinig van doen met respect. Is het niet? 😉
Veel succes!!
Bedankt voor je reactie. De ene bedrijfsarts is de andere niet. Er zijn gelukkig bedrijfsartsen die hun werk doen zoals het hoort maar er zitten altijd een paar rotte appels aan de boom.
Het is altijd het beste om de regie over je behandeling in eigen hand te nemen. Dit vergroot je invloed op het re-integratietraject en zorgt ervoor dat je zelfvertrouwen sneller terug komt.
Hoi!
Je adviseert om de hulp geboden vanuit de werkgever met beide handen aan te pakken. Maar, hoe zit dat met een specifiek voorstel vanuit de bedrijfsarts, die de werknemers zelf moet betalen? Het is een bedrijf waar de werkgever een ‘band/ervaring’ mee heeft, maar wat tegenwoordig niet meer door de werkgever betaald mag worden. Het eigen risico van de werknemer gaat hier aan op E350,-). De werknemer ziet dit (financieel) niet zitten. de werkgever kan dit alleen betalen als de burn out geheel ten laste is voor de dienst. Maar, de bedrijfsarts is van mening dat het een mengeling is van werk en prive.
Is het onverstandig om hier niet aan mee te werken? Evt. andere opties worden ook niet door de werkgever betaald.
Dank voor de reactie!